!! Październik !!

Lov

Zuzanna Ostrzeszewicz
Tytułu nie nadano

Jeszcze wczoraj całowałaś moje usta,
jeszcze wczoraj życie miało jakiś sens.
Nie wiedziałem, że już nigdy cię nie dotknę,
nie wiedziałem, że nie otrzesz mi już łez...

I nie obchodzą cię moje uczucia,
a ja tak strasznie cierpię...
Tak wiele razem przeżyliśmy,
teraz układasz życie beze mnie...

I nie obchodzi cię moje serce,
które teraz tak bardzo boli.
I musi od nowa uczyć się żyć,
i musi na siłę zapomnieć...

Powiedz, jak mam dalej żyć,
jak mam zaczynać i kończyć dzień,
skoro nie zobaczę cię już,
skoro nie mogę kochać cię...?

Powiedz, jak mam się budzić
sam w zimnej pościeli...?
Z kim mam teraz rozmawiać...?
Z kim każdą chwilę dzielić...?

Powiedz, jak mam zasnąć,
jeśli łzy same płyną nocą...?
Może teraz rozumiesz,
co mi zrobiłaś odchodząc...

Stachu9v9

We wszystkich mowach i w języku duszy
Nad wszystkie s± dwa słowa,
Jak w kroplach rosy po suszy,
W nich skarb żywota się chowa.
Jak dwie perełki w oceanie życia,
Jak dwie gwiazdeczki na niebie,
¦wiec± nam do powicia
Dwa słowa - Kocham Ciebie

Stachu9v9

Każdy nowy dzień jest kwiatem
Który zakwita w naszych rękach
Tam gdzie się Kocha, nigdy nie zapada noc.
Serce to cz±stka człowieka,
Które tęskni, Kocha i czeka.

Stachu9v9

Co to jest miło¶ć
Doprawdy nie wiem
Chcę być Kochany
Chcę Kochać Ciebie
Kiedy jestem z Tob±
Wiatr użycza mi swych westchnień
Gdy jestem przy Tobie
To czuję, że
Jestem

Stachu9v9

Sztuka pradawna, śmieszna ufność,
Że można w naszą przyszłość wkroczyć..
Ty w moją dłoń spoglądasz smutno,
A ja spoglądam w twoje oczy.

I w nich, znużonych, niewesołych,
Spoza doznanych krzywd zasłony
Mały kryształek, błysk przekory
Drga leciuteńko, ubawiony.

No proszę, wróż — nie cofnę ręki,
Przenikaj losu zawiłości.
Czy widzisz, ze linia rozłąki
Spotyka się z linią miłości?

Stachu9v9

Wtul mnie w swój oddech
Zabierz tam
Gdzie należę tylko do Ciebie
Rozkołysz mnie w westchnieniach
l zapomnij o
Wschodzie słońca

A ja obdarzę Cię
Swoją opatrzną skłonnością
I z twardego miału
Stworzę Ci nową postać

Stachu9v9

Całuj jeszcze! szalone, wściekłe usta twoje!
Tak z nich upić się można, jako z czary wina!
A cóż, że kłamią? — owszem, i ja kłamię także.
Ani ja cię nie kocham, ani ty mnie. Głupstwo!
Znamy dobrze swe kłamstwo, swe kłamstwo kochamy,
Tę grę zwinną nad ogni pożerczych otchłanią,
I te usta szalone, usta nasze krwawe,
W płomień jeden stopione, z rozkoszy omdlałe,
I na rozkosz krwią żywą znowu wzbierające!
Chociażby wszystko było kłamstwem — cóż mi oto,
Kiedy prawdą jest rozkosz twoich ust, dziewczyno!
Kłam i całuj! Gorące! wściekłe usta twoje!

Stachu9v9

Czujesz? — szalone w krwi mej biją młoty
I mam na ustach pożar! Daj! tak białe
Piersi twe... Podaj! Usta oszalałe
Chcą cię i giną od krwawej tęsknoty!

Podaj mi wargi! Słonecznej ochoty
Napój z nich chłonę boski! Swoją chwałę
Spełniam pucharem ust twych! Życie całe
Piję w tej chwili, jak wina sok złoty!

Dziś wszystkie słońca swoje jasne dasz mi!
A cóż, że jutro bunt się w tobie wzmoże
I — mściwa — stargasz tę złotę obrożę,

Którą cię dzisiaj moja boskość jarzmi?
Dziś musisz nosić mego szału pęta,
Ty dziewko dumna, dziewko nieugięta!

Stachu9v9

Śpisz już... Jeszcze przed chwilą pragnąca, namiętna
W mym uścisku się wiłaś i usty z płomienia
Twarz mi piekłaś — i czułem twego ciała drżenia
I w obłędzie rozkoszy krwią bijące tętna,..

Śpisz już... Jeszcze mnie palą pocałunków piętna,
Czuję uścisk ciepłego, miękkiego ramienia,
Widzę fale twych piersi — ale myśl się zmienia,
Żądza gaśnie, zaduma wstaje cicha, smętna...

Białe członki twe w świetle księżycowem miękną;
Zapominam, żem rozkosz czerpał z nich zwierzęcą,
Myślę tylko, jak białą jesteś i jak piękną...

I żal mi, że oboje nie jesteśmy czyści,
Że nie możesz tak przy mnie z ufnością dziecięcą
Spać śród lilii na łożu z jaśminowych liści...

Stachu9v9

Ty mnie winisz, dziewczyno? Myśmy wespół winni,
Albo raczej zarówno niewinni oboje!
Winą-li to jest naszą, żeśmy byli inni,
Niźli te tu codzienne, szare ludzi roje?

Zali naszą to winą, że nam serca wrzały
Żądzą szczęścia? miłości? Los nam zbliżył dusze,
Jak dwie gwiazdy pędzące w niebo lotem strzały;
Trącą się i rozbiegną w ciemności, w dal i głuszę...

Płakać? — cieszmy się raczej! Myśmy niebu skradli
Rozkosz jego najwyższą, myśmy w jednej chwili
Wieki szczęścia tak błogo, choć szybko przeżyli!

Cierpim? — wszakże anieli z niebios niegdyś spadli
Za to, że się ważyli piąć do szczęścia szczytu;
My tam byli! — więc żyjmy wspomnieniem zachwytu!

Stachu9v9

Ty mnie winisz, dziewczyno? Myśmy wespół winni,
Albo raczej zarówno niewinni oboje!
Winą-li to jest naszą, żeśmy byli inni,
Niźli te tu codzienne, szare ludzi roje?

Zali naszą to winą, że nam serca wrzały
Żądzą szczęścia? miłości? Los nam zbliżył dusze,
Jak dwie gwiazdy pędzące w niebo lotem strzały;
Trącą się i rozbiegną w ciemności, w dal i głuszę...

Płakać? — cieszmy się raczej! Myśmy niebu skradli
Rozkosz jego najwyższą, myśmy w jednej chwili
Wieki szczęścia tak błogo, choć szybko przeżyli!

Cierpim? — wszakże anieli z niebios niegdyś spadli
Za to, że się ważyli piąć do szczęścia szczytu;
My tam byli! — więc żyjmy wspomnieniem zachwytu!

ZuZu$ · Gość

Sebastian mozesz mi cos wyjasnic?! Neutral

dlaczego dales MOJ wiersz na to forum jako SWOJ? Neutral

Lov

Paulinka

A kiedy przyjdzie już ten czas,
By pójść przez życie razem,
Pójdziemy zachwyceni wraz,
Miłość nam będzie drogowskazem.
A więc podajmy sobie dłoń
I złączmy serc swych bicie,
Wspólny nam los i wspólny dom
Na całe nasze życie!
Razz

Bez Ciebie tak pusto i oczom i ustom,
Śmiech schował się w kącie i śni.
Wieczory się dłużą, bo czasu zbyt dużo,
Nikt bliski nie puka do drzwi.
Tak wiele jest złego, szarego, groźnego,
Że smutno i płakać się chce.
Mijają soboty, pamiętaj więc o tym,
Że komuś bez Ciebie tak źle! Smile